Ne denilse boş aslında… Vicdan yok ise, hepsi boş..

Ne denilse boş aslında… Vicdan yok ise, hepsi boş..
Sokak yaşayanlarına zulümden, ölüme terk edilmelerine, o kadar çok sinir bozan tavır sergileyenler var iken çevrede, Çevre ve doğa dernekleri Federasyonu Başkanı sayın Tonka’ da tepki göstermiş, bas bas bağırmış, ‘Bi durum artık..!’ demiş adeta bu yaşanılanlara sebep olan insafsızlara..
TV haberlerinde öyle görüntülere tanık oluyoruz ki, insanın yüreği elvermiyor, izleyemiyor yaşanılanları özetleyen o anlarda kayda geçenleri.
Çok örnek var, zulmü anlatır haberlerden.. Bir değil, beş değil.. Hemen hergün tekrarlananlar o kadar çok ki..
Çevre ve Doğa Dernekleri Federasyonu Başkanı sayın Bünyamin Nami Tonka’nın, Çanakkale’nin hemen her köşesinde rastlanan bir drama dikkat çekmiş olması, bence çok önemli.
Bu konuda, ilgili ve yetkii makamların gerçekten de gereğini yapması gerek.
Gözlemlerini, tanık olduklarını öyle güzel dile getirmiş ki sayın başkan Tonka, anlatılanları insan olan bir an gözünde canlandırsa, kahrından ölür… 
Gazetemize konuşan sayın başkanın açıklamaları, manşet oldu geçen Pazar günü.,
“Hayvanların Çilesi...” vurgusu ile sesini yükselten Başkan Tonka;  “Sokak hayvanları sahipsiz...” diyerek, birçoğumuzun hep dile getirdiği bu büyük soruna dikkat çekmiyordu.
Bir de bizlerden söz ediyordu. Hayvan severlerden yani.. Diyordu ki; ”Bir avuç kahraman diyebileceğimiz insanlarımız, kendi imkanlarıyla mama alarak onlara bakmakta...”
Aklıma hep gelen şu soruya, bir türlü yanıt bulamıyorum.. “Neden biz bir avuç kaldık..?”
Sevmeyenimiz yok, fakat sahiplenmeye gelince türlü bahanemiz de çok..
Bir bilindik söz;  Hayvan sevmeyen insan sevemez denilmiştir.. Uzaktan olmamalı sevgi, anlık yaşanmamalı.. Her bir insanımız, bir can dosta sahip çıkmış olsak adam gibi, bu sorunlardan hiç söz edilmezdi.
Neden yapamıyoruz, niçin yaşam ortağı etmiyoruz bir canlıyı..!
Kedi köpek sahiplenmek kolay iş edil, ondan mıdır acaba..!
Öyle ya, sorumluluk gerek, bir can dostu yaşam ortağı edende.. Belki de, sorumluluğunu yerine getiremeyecek olmanın korkusudur, can dostları bu hale getiren.
Korkmamak gerek, uzaktan göstermelik değil, harbiden sevmek  gerek can dostları.. Öyle bir heves sahiplenilip, sokağa bırakılmamalı hiçbir can..
Korkma Çanakkale.. Biz başarabiliriz, bir cana gerçek anlamda sahip çıkıp, Ülkeye örnek olabiliriz..