“Budur işte”, dedirten o paylaşım, ne de ısıtıyor insanın yüreğini..

Ne var ki; Sokak yaşayanları, tir tir titrer iken dışarıda, bizlerin kalbi ısınsa ne, ısınmasa ne?...

Yere serilmiş bir karton tabaka üzerinde, büzüşmüş kedileri görüyorum bu soğuk günlerde..

Başlarında bir dam olmasa da, oldukça mutlular sanki bu halleri ile..

 “İnsanlığa örnek olacak farkındalık” diye girdim söze fark ettiyseniz.. Bahsedeceğim konu, ne yalan söyleyeyim pek güze bir davranış türüydü bence..

Coğrafyamıza çok uzak değildi övgüyle bahsedeceklerimin yaşandığı adres .. Romanya idi..

Romanya, ya da Rumenler mi demeliyim yoksa? Helal olsun, güzel yüreklerine..

Mevzu şu; Romanya Futbol Federasyonu, sahiplenmeyi artırmak amacıyla barınakta bulunan köpeklerin yıl boyunca tüm maçlara götürülmesini kararlaştırmış..

Futbolcular, sahaya kucaklarında sokak yaşayanı canlar ile çıkıyorlar..

Bir sosyal medya paylaşımında geçiyordu sözünü ettiğim bu bilgiler..

Şöyle de bir cümle geliyordu ayrıca; “Aynı zamanda daha fazla insanın hayvanları sevme ve saygı duyma bilincini ve artırmak hedefleniyor.”

Hedef mükemmel.. Farkındalığın güzelliğini anlatacak  söz yok.. 

Bence bu yaşanılan;  Örnek alınması gereken Muhteşem bir güzellik.

Soğuk kış günlerinde, barınmaları için bir boş karton kutuya öyle muhtaç haldeki kediler ve köqetkler..

Geçen de bahsettim.. Ne oldu bizim o minik serçeler..

Gören var mı? Ağaç dallarına sürü ile konan o minik canları?

Ben uzun zamandır rastlayamıyorum bahsettiğim o cıvıl cıvıl güzelliğe..

Oluşmuyor artık, böylesi bir güzelliğin fotoğraf  ağaç dallarında!?!..

Bunun bir nedeni olmalı bence.. Hepsi göçüp gitmedi ya başka bir yere.. Gözmen bir kuş türü değil ki minik serçeler..

Evlerin balkonlarına tüneyen, Güvercinler, Kumrular, İngiliz Üveyikleri çok bu aralar..

Ve öyle tatlılar ki!.. Bir avuç bulgur öyle mutlu ediyor ki onları..

Bir kere, el uzatıp serpiştirmeye gör..  Yarın, aynı saatte, yine balkonda tünüyorlar..

Soğuk kış günleri ne yazık ki etkili olmaya başladı.. Ve uzatacağımız yardım elinin önemi kat ve kat arttı.

Bir avuç etmek kırıntısı, akşam yemeğinden kalan çorbanın önemi öyle değerli ki sokak yaşayanları için..

Bir değil, bin kere diyesim var.. Onlara yardım eli olmak bu kadar zor değil.. Olmamalı ayrıca..

Biraz sevsek yeterli, sonrası kendiliğinden gelecek zaten.. Siz de şaşıracaksınız kendinize.. Yaşatacağınız o mutluluk, sizi de çok mutlu edecek.. Emin olun…

30 gram yiyecek ile, karnı doyabilen bir kedinin yüzünüze bakıp, teşekkür edercesine hali, sisi sizden alacak.. 

Bir de; Göz teması kuruyorlar o anda.. Öyle güzel bakıyorlar ki, bir kez daha o sıcak bakışa tanık olabilmek için, yardım eli olmaya devam edeceksiniz..

içgüdü gelişecek içinizde.. Bir daha, bir daha, yardım eli olmak için vakit ayıracaksınız kendinize..

Bir tür terapi seansı başlayacak kendiliğinden..

Mutluluk hormonlarınız nasıl da artacak bir bakın hele..

Benden söylemesi, denemesi bedava azizim..

Yaşam ortaklarımız için her birimizin yapacağı aslında oldukça basit.. Sadece, sevmeye çalışalım..

Gerisi, kendiliğinden gelecek, görün bakın..