Aylardır hop oturup hop kalkıyorduk, bize saflığı hatırlattı yeniden.

Aylardır hop oturup hop kalkıyorduk, bize saflığı hatırlattı yeniden.
Seninle konuşup durduğumuz konuların tam da üzerine mi yağdı kar bence çokta iyi oldu.
Senin korkularını, kayıplarını, endişelerinin üzerine sünger çekmek ister gibi yağdı bu sene kar.
Biz yıllardır senle çocuk gibi sevinemiyorduk, ondan yağdı belki de.
Griyi bembeyaz yaptı. Hani biz hersene yağan birkaç milim karın üzerinde yürürken candankahkalar atardık ya sanırım ondan yağdı yine bu sene kar. Bir meleğin üstünü örter gibi yağdı saatlerce.İyi insanlar çıktı bu defa sokağa. Şakalaşmayı hatırladık biz onlarla.
Ben karı çok severim anlatmaya hiç gerek yok belkide ama senden başkası da bilmez bunu  ve ben yine üzerime yağsın biraz diye yürüyordum dün gece, bir kadın yolun kenarından  bana seslenene kadar: Şöyle dedi kadın: “Affedersiniz eldivenimin teki orada, alabilir misiniz” dedi,  önce bir afalladım sonra da hiç düşünmeden alıp verdim.
Sokakta birbirimizle konuşmayalı, teşekkür etmeyeli, göz göze gülmeyeli uzun zaman olmuştu.
Ona yağdı kar.
Hafifliği hatırladık.
En nihayetinde kar da yağıyor işte dedik.
Yazı, sonbaharı, kışı hatırlattı.
Baharı hatırlattı.
Sokaklarımıza, ninni fısıldar gibi yağdı.
Geçecek bunlar, beyaz sayfalar açılacak der gibi yağdı.
Kardan adam yapalım diye sokağa çıktık.
Cebimde havuç ve zeytinler vardı.
Yapamadık ama olsun.
Niyetimize yağdı en azından.
Ertesi güne yağdı.
O iyi oldu bak.
Bir yağıp gitmedi. Yatıya kaldı.
Sabah perdeleri açınca, bizi mutlu etmeyi seven bir kar bu.
Üşümemek için yakınlaşan penguenler gibi, birbirimize sokulduk.
Ateşler yandı. Ocaklarda çaylar kaynadı.
Ellerimiz, ayaklarımız dondu.
Evi olmayana, kimsesi olmayana, yüreği yanana da yağdı kar, durur mu...
Onlara dualar ettik, ısıtanı olsun, sahipleneni olsun, teselli bulduğu olsun...
Küçük kırmızı eldivenlere, vapurdan inenlerin yün berelerine, aşıkların tutuşan yüreklerine kar yağdı birden.
O yağmayı biliyor bir tek, yağdığını bile bilmeden.
Okulların tatiline yağdı.
Gitmek isteyip de kalan uçaklara yağdı.
Birazcık durun dedi. Birazcık sakin olun. Birazcık da üşüyün.
Balkonların yorgun saksılarına yağdı.
Kar küresiymiş gibi, biri ters çevirdi ve koydu sanki memleketi masaya.
Pencerelerden uzun uzun sokağa baktırdı bir güzel.
Kar saflığın simgesidir hissedene, kar çocukların sevincidir bilene kar birsürü pisliği alıp götürendir görebilene… Şubat ayı geldi karlar düştü Çanakkaleye.. Azda olsa tadını çıkarmanız dileğiyle sevgiyle kalın…