Benzeri görüntüleri ulusal basında görürdük.
Şimdilerde, artık Çanakkale’de de var;
“SOKAKTA HAYAT, ÇÖP’TE YAŞAM…!”
Dar gelirlinin hayat savaşı, objektiflere yansıdı. Çöpe atılmış bir gömlek, ceket ya da benzeri giyim malzemesi ile ihtiyaç giderme uğraşındaki vatandaşlar, adeta yürek burktu.
Görüntülere tanık Çanakkalelilerden bazıları; “İçimiz ayrı bir burkuldu. Ne yazık..!” diye tepki verdi,Kimi Çanakkaleli de, “Elden gelse, çare olalım.” diyerek hissettiğini ifade etti.
Yer Çanakkale Merkez. İki adım ötemiz!!!
Çöpe gitmiş giyim malzemeleri sırtlara, atık yiyecekler de toplanıp, sofraya gelecek belli…
Utana utana yaklaşıldığı gözlemlenen çöp bidonun başında;”Gören olmaz inşallah…” edasıyla duran kadın ve erkek… Hatta dahası.. Kimi çöp bidonunun başında birden fazla kadınlı erkekli insan topluluğu.. Evet, burası Çanakkale…
SENİN, BENİM ATIĞIM,
BAŞKA CANLARA HAYAT…!
Her insanın bir evi, her insanın düzenli bir geliri yok hayatta. Kimi çöpten çıkarıyor ekmeğini ve hatta giyeceğini, kimi hurda topluyor, üç kuruşa satıyor ve de bir parça geçiniyor..
Benzeri görüntüleri, ulusal gazetelerin sayfalarında, ya da TV haber bültenlerinde gördüğümüz bir manzara, şimdilerde Çanakkale sokaklarında. Hemen şurada…
Hemen her gün civarından geçtiğimiz bir adreste, çöp bidonlarının başında yaşam savaşı verenler..
Çöpe atılmış bir gömlek, ceket ya da benzeri bir kıyafete, belli ki utanarak; “İnşallah kimse görmez.” edasıyla el uzattığı gözlenenler, yani içimizden birileri. Yaşam gibi, geçim savaşında olanlar.
Pandemi sürecinde, uygulanan tedbirler kapsamında kapanan, uzunca zamandır açılmayan BİT Pazarı, çoğu dar gelirlinin umut bağladığıydı. Objektiflere yansıyan, görenin içini burkan görüntülerin adresi,hizmet dışı kalan Pazar alanının biraz yakını. Çöpe atılanın alınıp, temizlenip, kullanıma uygun görünümü kazandırılıp, tekrar ihtiyaç duyana satıldığı BİT, aynı zamanda sokakta yaşam savaşı verenlerin, hayat için gerekli kazanç kapısıydı da..
BİT kapandı, yaşam için geçim savaşı verenlerin mücadelesi daha da bir arttı. Çöp bidonları başında gözlenenlere tanık Çanakkalelilerin dilinden dökülen sözler ; “İçimiz ayrı bir burkuldu. Ne yazık..!” şeklinde geldiği gibi; “Elden gelse, çare olalım.” diye de.
Yer Çanakkale Merkez. İki adım ötemiz!!! Bizim fazla görüp çöpe attığımız, olmayanın umut bağladığı.
Kimi çöp bidonunda giyecek, kimisinde de yiyecek arayan hayatlar. Çöpe gitmiş bir gömlek belki de bir ceket ile mutlu olan birileri. İçimizden olan fakat çaresiz insanlar.
Sofrasına, çocuğunun ve kendisinin karnını doyurmak için, “Belki yenilecek bir lokma yiyecek bulurum” ümidiyle çöp eşeleyen, başı al yazma ile kapalı kadınlarda vardı bidonların başında, utana utana yaklaştığı; ”Gören olmaz inşallah…” edasıyla tedbirli olduğu gözlenen koca koca adamlar da.
Evet, burası Çanakkale… Binlercemizin tatile geldiği, adalara ulaşmak için uzun sıralar oluşturup, feribotların saatsiz sefer aldığı, eşsiz ve de güzelim şehir.
Bugün, ayrı bir pencereden baktım Çanakkale’ ye.. Çanakkale, aynı Çanakkale!!!
Belki de çoğu zamandır görüp, vicdan etmediğimiz görüntüler oldu, bizim objektife yansıyanlar.
Daha ne ifadeler geliyor aklıma, dikkatleri biraz daha sokağa çekmek için, fakat tam da bu noktada zor yutkunuyorum, boğazımın düğümünü açmak için, fakat bir türlü olmuyor..
Görüp, görmezden gelmek oldu belki de, bahsettiğim oluşan bu fotoğrafları Çanakkale’de oluşturan, belki de zaten vardı, biz yeni fark ettik durumu. O’da bizim ayıbımız..
Önümüzde bir Bayram. Çoğumuz Kurban telaşında şimdiden. Bulan da var, halen bulamayıp, yana yana arayan da. Hadi buldunuz, şöyle irisinden bir koca Dana.. Kestik, Allah için.. Allah kabul etsin…
Tamam da, çocuğunun ve ya bakıma muhtaç yaşlısının boğazından bir yudum geçsin diye, çöp bidonu karıştıranlar!!!
Neyse, bir an ve bir fotoğraf üzerine yazaym der iken, günaha da girmeyeyim.. Belki de, aylardır kokusunu dahi duymadıkları et’ i görse tanımaz içimizden birileri; Rabbim hepinizin yardımcısı olsun. Her nerede var iseniz…
Pandemi, işi olanın da, evi olanın da düzenini bir nebze olsun sarsmış iken, ya bunların hiç biri olmayanlar?
Çöp bidonları başında, giyecek ve dahası bir yudum yiyecek arayanlar… Söz size. Ayrıca da yeminliyim. Parayı bolca kazanır, şans buya, piyangodan falan bulur isem şayet, sizlerle paylaşacağım.. Hayat paylaştıkça güzel ne de olsa..!!!
Nasıl demiş bir ata; “yalnız yiyen, yalnız ölür” değil mi ama?
Erdem Sürek
